تحلیل اثربخشی عوامل مؤثر بر اشتغال و راه‌اندازی کسب‌وکار معلولین

علیرغم وجود قوانین و برنامه‌های اشتغال و حمایت و پشتیبانی در خصوص افراد معلول،  همچنان معلولین نسبت به افراد غیر معلول از نرخ اشتغال کمتری برخوردارند.  مطالعات نشان می‌دهد حدود 2/1 درصد از جمعیت ایران را معلولین تشکیل می‌دهند و نرخ بیکاری معلولین  بیش از 63 درصد و نرخ بیکاری مددجویان بیش  از 48 درصد در جامعه است. لذا، هدف از این مطالعه ارزیابی عوامل مؤثر بر ایجاد اشتغال و راه‌اندازی کسب‌وکار معلولین سازمان بهزیستی در منطقه چهار کشوری می‌باشد. این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است . جامعه آماری شامل کلیه معلولین تحت پوشش سازمان بهزیستی استان‌های (سمنان ، مازندران ، خراسان شمالی، تهران و مرکزی ) بوده است. از این جامعه نمونه‌ای به حجم 376 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای انتخاب شدند.  جهت گردآوری داده‌ها از مصاحبه و پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از روش تحلیل عاملی تأییدی و مدل معادلات ساختاری استفاده شد .بر اساس یافته‌های این مطالعه، هرچند پنج عامل مالی (46/0)، فردی (86/0)، دولتی (55/0)، خانوادگی (70/0)و کارجویانه (36/0) تأثیر مثبت و معناداری بر گرایش معلولین به کسب‌وکار دارد ولی عامل اعتقادی بیانگر عدم تأثیر معناداری بر گرایش معلولین به کسب‌وکار می‌باشد. همچنین مطالعات نشان داد در جهت توسعه کسب‌وکار ، دو حوزه باید بیشتر موردبررسی و توجه قرارگیرد، یکی کسب و انتشار تجارب بزرگ‌سالان معلول ، و دیگری تغییر نگرش کارفرمایان با توجه به درجه معلولیت معلولین در جهت شناخت توانمندی‌های خاص معلولین.